De laatste maanden was het volop in het nieuws: de slechte zorgkwaliteit in verzorgings- en verpleeghuizen. Demente bejaarden die niet op tijd worden verschoond. Met als gevolg: nattigheid dat langs hun benen sijpelt.
Nationale Zorgvernieuwingsprijs 2014
Net als iedereen, vind ik dit schrijnend om te zien. Er moet wat aangedaan worden. Nieuwe zorgideeën en –innovaties zijn dan ook meer dan welkom. Denk bijvoorbeeld aan een speciale app om je kwaliteit van leven te meten of iets heel anders: een chatprogramma zodat verzorgers ervaringen kunnen uitwisselen.
Verschillende fondsen stimuleren dit soort ideeën door elk twee jaar de Nationale Zorgvernieuwingsdag te organiseren. De bedenkers van het meest vernieuwende idee krijgen een geldprijs van 75.000 euro en worden op weg geholpen om hun idee tot wasdom te laten komen. Zodat het echt in de praktijk gebruikt gaat worden, en het niet in een la ligt te verstoffen.
Dit jaar was het thema van de Nationale Zorgvernieuwingsdag: zorg voor elkaar. Dit omdat steeds meer mensen met mantelzorg te maken zullen krijgen en de zorg veel van vrijwilligers gaat afhangen. Dit thema gaf genoeg inspiratie. Zo ontwikkelde iemand een belevingskussen dat een aangenaam gevoel zou bezorgen bij demente bejaarden die nog weinig aanspreekbaar zijn. Ook maakte iemand een levensloopalbum met oude foto’s. Dit zou voor herkenning en genoegdoening bij de demente bejaarden zorgen, was het idee van de maker. Het levensloopalbum werd beloond met een kleine geldprijs van 5.000 euro. Maar wie kreeg dan die 75.000 euro?
Maatjesproject
Van de driehonderd aanvragen ging Stichting Zorgmaatjes er met de prijs vandoor. Hun project koppelt een ervaringsdeskundige aan een jonger iemand, die belast is met een zware mantelzorgtaak. Met dit idee wil Stichting Zorgmaatjes voorkomen dat jonge mantelzorgers overbelast raken. De winnaars straalden van oor tot oor, terwijl je de genomineerden en veel anderen zag denken hoe nu verder? Want de praktijk wijst uit dat door gebrek aan geld of medewerking veel waardevolle ideeën in de la of kast belanden. Zonde, zeker nu de zorgkosten de pan uitrijzen.
Tijdens de Nationale Zorgvernieuwingsdag werd daarom volop stilgestaan bij hoe je je idee in de markt kunt zetten. Er werden lezingen gegeven over crowdfunding; hoe je mensen kunt bewegen om geld te geven en zo gezamenlijk een concreet project mogelijk kunnen maken. Ook kon je met de aanwezige fondsen in gesprek voor tips en een eventueel startkapitaal voor je project.
Kunstwerk van 22,5 miljoen
Een paar dagen na de Zorgvernieuwingsdag sloeg ik de krant open en één artikel trok meteen mijn aandacht. Het Rijksmuseum had eindelijk het kunstwerk gevonden waar ze decennialang naar op zoek was geweest: het sculptuur Atlas van de Nederlandse beeldhouwer Adriaan de Vries (1156-1626). Kosten van dit kleinood: 22,5 miljoen euro! Ik dacht meteen: waar halen ze dat geld vandaan? Gulle gevers en fondsen bleken de kapitaalinjectie te hebben gegeven, zo stond in het artikel.
Ik kon de gedachte niet onderdrukken: hoe waardevol dit kunstwerk ook is, met het geld dat daarvoor betaald is, hadden veel zorgdromen waargemaakt kunnen worden. Natuurlijk, het Rijksmuseum moet gewoon het beeld kopen als het waarde toevoegt aan hun collectie. Dat is hun verantwoordelijkheid en taak. Maar ik vind het contrast ontzettend schrijnend.
Wens voor 2015
Overigens raakte de omschrijving van het beeld me wel. “Zijn beelden lijken schetsmatig maar alle details zijn op de millimeter uitgedacht. Ze zien eruit alsof ze elk moment gaan bewegen. Hij trad buiten de statische traditie en was zijn tijd ver vooruit.”
Ik zag de vergelijking met een vastzittende ademhaling en longen die geleidelijk aan los komen en gaan bewegen. En dat is eigenlijk mijn wens voor alle patiënten met longproblemen: vrij kunnen ademen. Hopelijk komt iemand met een grandioos idee om dat mogelijk te maken. En dan is het te hopen dat fondsen daar eens geld aan willen besteden. Want is een mens niet meer waard dan een beeld?
Mia Severens-Beliën